Italiano, cuarto frio y permiso

‘Italiano, kwarto frio ie permieso’

‘Italiaan, koude keuken en vakantie’

De centrale keuken zat erop! Een enerverende week, veel nieuwe gezichten gezien, veel nieuwe dingen geleerd en veel lol gehad. De chefs zijn hartstikke gek. Het enige wat ze doen is mij vieze woorden leren in Maya en dat moet ik dan tegen de andere koks zeggen. Helemaal geweldig vinden ze het.

En daarna mocht ik naar de Italiaan! Een ineens hele kleine keuken met maar vier medewerkers. S middags deden we er voorbereidingen voor het buffet. Het voorgerecht en nagerecht wordt namelijk in buffetvorm gepresenteerd. Onder andere kaasplateaus en koude vleesplateaus inclusief mooie gedecoreerde meloenen mocht ik hier klaarmaken. Verder mocht ik de lasagnes voorbereiden en heb ik geleerd hoe ik zalmfilet moet snijden.

S avonds mocht ik lasagnes bereiden, pizza’s bakken (de ervaring van de centrale keuken!!) en borden opmaken met aardappelpuree, spinazie met als finishing touch een tomaatje en een beetje marihuana. Lekker zeg.

Ook hier een hoop lol gehad. Vooral met Bambi, ze noemen hem het Spaanse woord voor ‘hert’ en aangezien ik dat niet kan onthouden noem ik hem maar gewoon Bambi. Als we s avonds niets te doen hadden, gingen we figuurtjes maken van het pizzadeeg: een slang en een muis en dan maar wachten tot de slang de muis opat. Ook de hartstikke meer dan homo chef vond het geweldig om Nederlandse woorden te leren. Het woord ‘flikker’ zat er dan ook snel in. Ineens nam hij een sprint naar de centrale keuken, wees met zijn vinger naar de koks en riep kei en keihard: FLIKKER! Ik kwam niet meer bij natuurlijk.

Mijn laatste week in de keuken voldeed ik in de ‘cuarto frio’ oftewel ‘koude keuken’. Bibberen!! Ontzettend koud was het er, niet normaal. In de kleding waarin ik daarvoor nog keihard liep te zweten, had ik nu de rillingen over mijn lijf lopen. Gewapend met twee t-shirts dubbele sokken en ga zo nog maar even door ging ik de kou te lijf. Ook hier werkten we met een man of vier. Ze vonden het allemaal maar raar dat ik het koud had: ik kwam toch uit Nederland?!

In deze keuken gingen we weer terug naar het buffet, maar deze keer het koude gedeelte. Salades, sauzen en ook weer plateaus vlogen om de minuut de deur uit. S middags voorbereiden en decoreren, s avonds af en aan het buffet aanvullen. Wat kunnen die mensen eten!!

Verder vonden ze in de keuken mijn blauwe ogen maar fascinerend. Iedereen hier heeft namelijk bruine ogen. Eén van de koks: ‘Wauw, jij hebt echt mooie ogen’ ‘Zie je alles ook blauw?’ Nee, zie jij alles bruin dan?! Pablo van de Mexicaan: ‘Wauw, jij hebt net kattenogen!’ ‘Kan je ook kijken in de nacht?’ Was het maar zo.. Geweldig die gedachtengang.


Kennis dat verder gaat dan de keuken hebben ze niet. ‘Waar kom je vandaan?’ ‘Nederland’ ‘Oh, dat is toch een staat van Amerika? ‘ ‘Nee, het ligt naast België en Duitsland’ ‘Oh, Afrika!!’ ‘Neehee, Europa!’ ‘Wacht ik zal het je wel laten zien..’ En dan gingen we maar weer op naar de plaatjes die gepresenteerd worden op de servettenboxen in de comedor, om te laten zien wat dan precies Europa was en hoever weg ik wel niet van Mexico woon.

Ook op mijn vrije dagen heb ik niet stilgezeten. Op een zondag besloten Puck en ik dat wij wel eens wouden zien hoe het andere Iberostar resort eruit zag en dus gingen we met weer zo’n busje vol locals en Puck en ik op weg naar Puerto Moreles. Eenmaal aangekomen op het onwijs grote complex, werden we doorgestuurd naar Iberostar Playa Paraiso del Mar. Gewapend met een rode armband, wat een dagpas betekend, mochten we de hele dag ons helemaal voleten, drinken en gebruik maken van alle faciliteiten van het resort. En dat voor maar 30 dollar, omdat we werknemers zijn. Om negen uur s morgens zaten we al aan de eerste cocktail om daarna onze ogen uit te kijken bij het ontbijtbuffer. Die waren zeker groter dan onze magen. Een heerlijke dag hebben wij volbracht aan het strand, het zwembad, de bar, de strandgrill en de bufetten.

Het resort was zo onwijs groot. We besloten te doen alsof Puck een gekneusde enkel had en dus konden we de hele dag met de bellboy mee van het zwembad naar het buffet naar de lobby naar het shopping center en noem het allemaal maar op. Ideaal.

Helaas moesten we er om zes uur weer vandoor en dus gingen we maar uitchecken. Ze vergaten onze handdoekenkaarten te vragen. Zonder armband gingen we weer met de bellboy naar het zwembad om onze kaarten voor een handdoek om te wisselen. Samen zijn we nu trotse eigenaressen van een Iberostar handdoek.

Op mijn andere vrije dag ben ik naar Xcaret geweest. Het meest bekende park hier ongeveer vijftien minuten vandaan. Het is een soort burgers zoo, met een strand, ondergrondse rivieren, boottochten en avondshows. Om tien uur s morgens kwamen Sergio en ik hier aan en om acht uur s avonds keerden we doodmoe weer terug naar huis. Verschillende dieren bekeken, aan het strand gelegen, tussen de vissen gezwommen, een boottocht gedaan, een tour van een uur in de ondergrondse rivieren gezwommen (koud!!), hamburgers gegeten, van zes tot zeven de Maya show gekeken en van zeven tot acht de dansshow van de verschillende Mexicaanse staten gezien. Uitgeteld.

Anyway, de boottocht. We gingen de rivier op in een soort van vlot met houten bankjes erop. We bewogen voorwaarts en ik zat me te bedenken hoe we in hemelsnaam vooruit gingen. Op zoek naar een motortje of een touw waaraan de boot vooruitgesleept werd keek ik van links naar rechts om me heen. Niets te vinden. Toen ik me omdraaide kwam de aap uit de mouw: een mexicaantje stond met zijn voeten tegen de rotsen te duwen om de boot te sturen en vooruit te komen. Bingo!

Nu heb ik mijn vakantie en nog een verassing! Van dinsdag tot en met zaterdag ben ik te vinden in niks minder dan MEXICO CITY! Meer verhalen volgen volgende week..

Voor nu een doei en tot volgende week!