Ground zero, Empire State and many more!!

vervolg.. van de vrijdag erna. Toen lag ik de hele dag in mijn bed en heb ik niets anders gezien dan de pharmacy aan de overkant.

Toch moest ik mijn bed verlaten om Jasper op te gaan halen op JFK. Mexico is erg en ik was al heel wat gewend, maar toch wist NY me weer te verrassen. Dikker dan dik ingepakt en na nog wat ibuprofen gekocht te hebben stapte ik om half zes in de metro naast het hotel. Na aan de aardige (?) mevrouw gevraagd te hebben waar ik heen moest (242nd street) zat ik meer dan een halfuur in de metro te wachten tot mijn eindstation.

Eenmaal aangekomen op 242nd street kwam ik boven bij een kale meneer die zat te telefoneren en mij ondertussen vertelde dat ik naar 168th of 159th moest om naar JFK te komen. Na een nieuw kaartje gekocht te hebben besloot ik bij 159th uit te stappen.. Ik was 168th voorbij en het station erna was 157..(?) Na hier uitgestapt te zijn en het maar weer eens even gevraagd te hebben, bleek ik naar 59th te moeten. Weer een nieuw kaartje later zat ik in de metro naar 59th, die het metrostation van naast het hotel weer passeerde. Bij de 59th ben ik uitgestapt en het weer gaan vragen bij de balie. Na weer een nieuw kaartje moest ik weer terug door hetzelfde poortje (slimmerikken met de balie aan de buitenkant!) naar de A-Train. Met een dikke vertraging zat ik in de A-train op weg naar JFK, dacht ik. Voor de zekerheid vroeg ik het even aan de mevrouw naast mij, want ik moest eruit bij Howard Beach. Die bleek niet op deze route te vinden en dus moest ik uitstappen en een andere A-train nemen. Eenmaal aangekomen op JFK(!!) moest ik eerst nog een kaartje kopen voor de Airtrain die me naar de terminal zou brengen. Alle internationale vluchten zouden volgens de medewerker aankomen in Terminal 4. Eenmaal uitgestapt bleek dit Terminal 7 te zijn.. Ramp boven ramp dus. Na een reis van 3 uur, het was inmiddels half 9, mocht ik dan eindelijk Jasper knuffelen.

Een uurtje later kwamen we aan in het hotel.

Het avontuur ging van start!
Met de metro zijn we naar het eindpunt van Manhattan gegaan om daarna weer terug naar boven te lopen. Hier hebben we al een blik geworpen op onder andere het Statue of Liberty. Door Wall Street zijn we verder gelopen.

Ook Ground Zero inclusief het memorial stond op de planning. Ground zero was makkelijk te vinden, maar toen... moesten we naar het memorial. Na tien rondjes gelopen te hebben kwamen we op de juiste plek, volgens de plattegrond, aan. Door een raampje zagen we een groot gat in de grond, mooie memorial met achtergebleven fundering..(?) Toch maar even vragen bij de kerk (behulpzame, eerlijke mensen) of we bij het goede memorial waren. Nee dus. De vrouw stuurde ons een blok verder naar het goede memorial, tenminste dat dacht ze. Terwijl wij wegliepen begon ze te twijfelen en vroeg ze het aan een andere kerkganger. Van afstand hoorden wij dat ze het helemaal fout had en dat we de andere kant op moesten, waar we het uiteindelijk gevonden hebben. Ter informatie: geen achtergebleven fundering, maar een voorbeeld van hoe het memorial eruit gaat zien.

Eenmaal het gebouw verlaten, zijn we op weg gegaan naar SoHo en NoHo, twee beroemde winkelstraten waar we de gekste winkels tegenkwamen. Een winkel met een Amerikaanse vlag van all-stars bijvoorbeeld. Een winkel vol naaimachines een winkel bestaande uit huiskamers(mannen kunnen lekker gaan zitten met een krantje op de opastoel, terwijl de vrouwen alle kasten overhoop halen).

Zondag en maandag zijn we met een bustour (Gray Line) door NYC gegaan. De eerste tour was al een groot succes: we mochten niet hard praten, Jasper moest recht gaan zitten enzovoorts. Als een standbeeld bijzonder was vertelde onze moeke niet de historie maar wat zij er zo mooi aan vond. We zijn dus erg veel wijzer geworden van deze tour en daarom hebben we deze de dag erna maar nog een keer gemaakt.

Bij Times Square hebben we zo snel mogelijk de bus verlaten en een Starbucks gezocht om even op te warmen. In de grooste Toys R Us mochten we ons wanen in de rijkelijke wereld van Barbie, T-Rex, Jurrasic Park en Winkie Wonka. Met een heus barbiehuis en een 'echte' T-Rex! Helaas moest je voor het reuzenrad entree betalen, anders konden we ook vanuit daar nog even de winkel observeren.

Uit de winkel gekomen stond er een groepje zakenmannen te poseren voor Times Square toen er ineens een bowlingkegel aan kwam waggelen en hun foto ruïneerde. Dat wilden wij ook!! Dus zijn wij achter de kegel aangewaggeld om te vragen of hij ook onze foto wou ruÏneren.

Daarna zijn we naar de St. Johns kerk geweest die om de hoek lag bij ons hotel.

Tegen de avond zijn we naar het Empire State geweest om met dag- én nacht deze ongelooflijke stad te kunnen aanschouwen. Na drie keer overstappen op de lift, stonden we op verdieping 86 met een meer dan indrukwekkend uitzicht op NYC. Een nog indrukwekkender uitzicht zouden we krijgen op verdieping 102 die volgens het hotel bij de prijs inzat, maar volgens de liftmeneer niet. Met andere woorden, alleen verdieping 86 is ons bijgebleven.

Hierna zijn we naar de overkant gelopen naar Macy’s, het grootste warenhuis ter wereld van 200 miljoen vierkante meter.

De walk of fashion, van onder andere Calvin Klein, Marc Jacobs en Ralph Lauren, tekende onze terugweg waarbij we Times Square ook nog bij avondlicht konden aanschouwen.

Een heerlijke maaltijd bij ‘Krik Krak’, bestaande uit kip met cashewnoten en kip met mushroomsauce (superlekker), vulde onze hongerige magen. Te drinken hadden ze passion fruit of een cocktail van passion fruit met rum als je graag alcohol wilde. In plaats van ‘Enjoy your meal’ werd er ons een ‘eetsmakelijk’ gewenst door de Surinaamse eigenaresse.

De volgende dag werden we wakker met een ijskoude kamer en douche. Om deze reden hebben wij het personeel van ons hotel hierop aangesproken en kregen wij een andere(grotere!! En met bad!!) kamer toegewezen. Maar… hiervan deed het sleutelkastje het niet. Dit zouden ze gaan oplossen terwijl wij de stad ingingen.
En dus gingen we op weg naar Times Square om daar in een open(!!) bus te stappen met als eindbestemming het vrijheidsbeeld. Na een security check zoals op het vliegveld gebeurd, (jas uit, riem af, koooooooooouuuuuuuuuud!) mochten we doorlopen naar de Ferry. Deze dropte ons op het Liberty Island waar we het beeld van dichtbij konden bekijken. Ook de skyline van NYC, Brooklyn en New Jersey in combinatie met een strakblauwe lucht zorgde voor prachtige plaatjes. Tijdens de lunch waren er een hoop vogels, gezien het binnen té druk was om te kunnen zitten waren wij buiten gaan zitten, die graag een frietje mee pikten. En dus zat ik alleen aan de lunch, terwijl Jasper van een afstandje toekeek.

We hebben de bustour vervolgd om het andere gedeelte van de stad te zien: United Nations Headquarter, China Town, Little Italy, Central Park enzovoorts.

Omdat we in slaap vielen in de bus besloten we om even een uurtje te ‘powernappen’ in de hotelkamer. Eenmaal aangekomen was het slot nog niet gefixt (het begint al aardig op Mexico te lijken..) en was de conclusie dat we wéér naar een andere kamer moesten (na geconstateerd te hebben dat deze sleutelkast al ruim anderhalve week niet werkt, nog meer Mexico?). Met als uitkomst dat we een nóg grotere kamer en badkamer kregen, met als belangrijkste punt een verwarming!! Hoe blij kun je zijn met een warme kamer en voornamelijk badkamer als je ’s nachts ineens een plasje moet plegen?!

I’m just saying. Whatever. Anyway, you’re the hardest crowd I’ve ever had in my tour! Hier hebben we een goede oplossing voor: SHUT THE FUCK UP! De night loop was een groot succes. Deze tour liet ons de Brooklyn Bridge inclusief Brooklyn en nog een aantal hotspots at night zien. Als je dit zo hoort, zou je zeggen dat het toch niet echt heel moeilijk kan zijn om deze tour aantrekkelijk te maken. Voor onze amigo was dit een hele moeilijke opdracht.
Expres waren we achterin gaan zitten omdat je via het achtergedeelte wat open is, mooie foto’s kunt maken. Hier begon het al: REMAIN SEATED! Met andere woorden, niet op je knieën op het stoeltje gaan zitten om mooie foto’s te kunnen maken. Met andere woorden: moeten we deze night loop nu ook nóg een keer gaan maken?! Dan maar blik vooruit en genieten van de mopjes van onze amigo bijvoorbeeld: This is the third largest China Town in the world, the second one is in … (we waren eigenlijk niet aan het luisteren dus we weten niet meer waar) and the largest is, I’ve never been there but I’ve heard that the one in China is pretty big.

HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA. En begrijp je nu nog steeds niet waarom je publiek zo ‘hard’ is?!

Desondanks hebben we ongelooflijk genoten van de skyline gezien vanaf Brooklyn en al het andere dat we gezien hebben.

En hiermee sloten we onze twee dagen bustour af en rolden we moe maar meer dan voldaan ons bed in. De ochtend erna stond er een chilldag op de planning inclusief uitslapen en souvenirtjes shoppen.

Maar wederom bleek niets minder waar en waren we na een ontbijtje en msn’tje om één uur in het Central Park. Na hier een flink stuk in gelopen te hebben, hebben we de metro gepakt naar de Brooklyn Bridge om ook deze nog in het daglicht te bekijken en te bewandelen. In China Town vulden we onze magen met overheerlijke noodles. Een bord waar een gezin van kan eten voor een bedrag van zes dollar.

Omdat volgens een wel-leuke-bustourguide de 3rd Avenue de moeite waard is om gezien te hebben, zijn we vanaf China Town doorgelopen. Via deze straat zijn we naar de St. Patrick kathedraal gelopen, vijftig blocks verder. Onderweg hadden we al de nodige souvenirtjes gescoord. Deze kathedraal was ook weer absoluut de moeite waard. Wel is er enige sprake van discriminatie in deze kerk gezien Jasper zijn muts af moest doen en ik niet.

Via Rockefeller Centre zijn we uitgekomen op Times Square waar we nog meer souvenirtjes gekocht hebben. Hier leerden we de New Yorkse souvenirverkopers kennen en de echte New Yorkse souvenirverkopers ons. ´Oh, hier heb je vijf I LOVE NY t-shirts voor 11$!’ Eenmaal de t-shirts uitgezocht, vroegen we ons af wat het verschil was met de winkel waar het ‘zes voor 11$’ was. Deze vraag werd niet zo op prijs gesteld en daarom werd ons verzocht om weg te gaan en niet meer terug te komen. Nou ja, het is natuurlijk graag of niet.

Het leukste van het verhaal is dat het andere (lelijke) t-shirts bleken te zijn en we toch ‘vijf voor 11$’ hadden, maar natuurlijk niet bij die chagrijnige gast.

We hadden zin in steak, al drie dagen, en daarom gingen we op zoek naar Frankie and Johnnie’s: Frankie and Johnnie’s heeft de prohibition als speak easy weten te overleven en is inmiddels dus één van de oudste Steak Houses in Manhattan. Sinds die tijd lijkt er niet al te fanatiek gerenoveerd te zijn, maar de steaks zijn eersteklas. De muren hangen vol vergeelde foto’s uit de tijd dat Babe Ruth nog in Brooklyn speelde en na de derde pint wordt het steeds gezelliger. Dit diner hadden wij cadeau gekregen van Jasper zijn ouders (Dank, dank, we want more!!). We concluderen dat het ANWB boekje niet liegt: de steaks zijn meer dan eersteklas. We waren zo overwelmd dat jullie souvenirtjes bijna nog steeds in het restaurant staan (tasjes vergeten, onze oplettende hostess heeft ze gered).

En toen begon de ellende: sneeuw. Een herhaling van twee weken geleden zat in de lucht. Voor de onoplettende lezer: sneeuwstorm, New York op zijn kop, vliegveld gesloten, annuleringen en nog wat van dat soort krantenkoppen. Eerst zien, dan geloven typen we enigszins voorzichtig omdat we natuurlijk nog niet helemaal in de lucht zitten. Na een blik in het HardRock Café geworpen te hebben, gingen we op weg naar de metro en daarmee ook het hotel.

De laatste dag: IK GA NAAR HUIS! De kamer mochten we houden tot twaalf uur en tot die tijd was het inpakken, inpakken, inpakken, douchen, inpakken en nog meer inpakken. Nog even op en neer naar Times Square, decadent hè?!, voor een souvenirtje voor onszelf.

Een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen, toch?! Wij hebben toch weer even bewezen dat we geen ezels zijn, maar hebben wel blauwe plekken van deze steen. Amerikanen weten de weg namelijk niet in hun eigen stad, voor het geval je een stuk overgeslagen hebt: zie begin van dit verhaal. En zo ook deze keer zijn we de verkeerde metro ingestuurd. Deze ging absoluut naar 103rd maar een oplettende Amerikaan vertelde ons, toen de deuren dicht gingen, dat dit niet het geval was. Foutje, bedankt. Schamen, ho maar. Gelukkig ging deze metro wel naar 110th, waardoor we maar zeven straten moesten lopen. Deze oplettende Amerikaan vertelde ons dat dit best een stuk lopen was, luilakken. Na een blik op de plattegrond, sorry oplettende Amerikaan, was het toch best een heel stuk lopen. 110th bleek héél lang te zijn, vooral in de breedte. Met andere woorden, snel met de andere metro weer terug, naar 96th, waar we ingestapt waren. Nu maar hopen dat de shuttle naar het vliegveld niet te vroeg was..

En dat was hij niet. Om precies 2.40 PM stond deze shuttle voor de hoteldeur en zitten we nu dit verhaal op JFK in terminal 7 te typen met het bericht dat onze vlucht nog steeds ‘on time’ is.

Tot straks, in Nederland!