Soy Mexicana y recepcionista

‘Soi Mègiekana ie resepsieoonista’

‘Ik ben Mexicaanse en receptiemedewerkster’

Hola allemaal!

Ik ben Mexicaanse, geloof het of niet, ik geloof het zelf niet, maar de man achter de balie wel gelukkig en dat was erg gunstig voor mij.
Na een nacht flink stappen in hartje Playa del Carmen met een groot gedeelte van de receptiecrew van Iberostar lagen we vanmorgen, zondag, om 5 uur in bed. Lorely had mij uitgenodigd om mee te gaan naar Tulum de dag erna met haar zus en haar nicht. We besloten dat ze mij zou smsen wanneer ze wakker waren.
Om half 1 kreeg ik een sms, ik was al wakker vanaf 9 uur en heb me tussentijds prima vermaakt met mijn wasje en lunch in het hotel. Op naar Tulum. Dit dorpje staat bekend om zijn Maya ruïnes. In een shuttle bus gingen we op weg, prima te doen, niets te klagen. Eenmaal aangekomen werden we doorverwezen naar de ruïnes én naar de kassa.

Mexicanen mogen gratis naar binnen met hun Mexicaanse pas, culturele ontwikkeling, toeristen moeten gewoon betalen. Met drie Mexicaanse meiden om mij heen, spaans pratend, mocht ook ik doorlopen! Wat ik niet wist was dat we daarna nog een check zouden krijgen, slik, maar ook hier geloofden ze op en top in ons spaanse praatje. Ik ben dus Mexicaanse en mag zomaar de Maya ruïnes in Tulum bekijken, gaaf! Je ziet toch altijd van die foto’s waarvan je denkt: ‘ooh, die zijn vast en zeker bewerkt’, zo zien mijn foto’s van vandaag er ook uit en met eigen ogen heb ik gezien hoe prachtig het hier is, niks fotoshoppen. We zweetten ons kapot en hebben halverwege ons shirt uitgetrokken, quitate la ropa zoals mij eerder geleerd is, kwam dan toch van pas, haha! Na alle ruïnes bekeken te hebben en vooral veel foto’s gemaakt te hebben besloten we af te gaan koelen in de zee (die hier minstens 25 graden is, hoezo afkoelen?!) We hebben nog even genoten van ‘la playa’ voordat we weer op weg gingen naar Playa del Carmen.

In een shuttle voor 10 personen zaten we met zijn 15en gepropt op elkaar. Alle gaten in de weg maakten het een geweldige rollercoaster ride. Eenmaal terug in het appartement hebben de meiden een typische Mexicaanse maaltijd klaargemaakt: tortillas, zwarte bonen, avocado en een pittige salsa saus. Het was heerlijk.

Met een voldaan gevoel lig ik nu in mijn bed, uitkijkend naar het begin van mijn eerste werkweek, die overigens maar drie dagen duurt voordat ik weer een dag vrij heb. Gelukkig heb ik al mijn collega’s gister al in dronken bui meegemaakt, erger kan het vast niet worden. Ik heb er zin in en ben erg benieuwd wat ik deze vier weken ga leren in de receptie van Quetzal. Ook is deze week een beetje gek: Papa zit in Montsoué, Mama is in Nederland, Geert zit in Castellane en ik ben hier. We zijn deze week allemaal ver van elkaar verwijderd.

Vanmorgen stond ik netjes om kwart voor elf klaar om de bus te pakken naar het hotel, dan kon ik om half twaalf nog even lunchen en om twaalf uur beginnen, goed bedacht toch?! Dat vond ik ook, alleen een beetje jammer dat er net om elf uur geen bus richting het hotel gaat. Netjes aangekleed stond ik te wachten en te wachten en te wachten tot ik dan toch maar even mijn briefje met de tijden erbij ging pakken om te checken of er wel een bus ging of dat hij gewoon te laat zou zijn. Er ging dus geen bus. Dan maar weer terug naar mijn kamer om wat te eten en om twaalf uur de bus te pakken, die wel gaat op die tijd!

Een fontein, palmbomen en papegaaien. Dit is mijn uitzicht als ik achter de receptie sta, wat heb ik het toch slecht. Het is wel heel warm en daarom staan er enorme ventilatoren achter de receptie om voor een beetje verkoeling te zorgen.

En zo begon ik aan mijn allereerste werkdag. De hele dag heb ik Spaans aangehoord en gesproken. Ik heb veel geleerd: check-ins en -outs en het verwerken van deze voor de volgende dag,aannemen van de telefoon, spreken door de radio en alle ins en outs over het hotel, het zijn er teveel om in één dag te kunnen leren! Ook heb ik de Nederlandse brochure doorgelezen, wauw, die wil je hier niet krijgen, hij staat vol met fouten en Duitse woorden, verschrikkelijk. Misschien moet ik mijn supervisor even op de hoogte brengen..

Mijn collega's zijn super, ze spreken allemaal Spaans met me, omdat ze weten dat ik het wil leren, ze leggen alles duidelijk uit en als ik het niet snap doen ze het nog een keer of in het Engels.

Wat gister heel grappig was: er kwam een Amerikaan aan de receptie met het volgende: heeeeeeeey you're that dutch girl right?! I heard so much about you! Eum, dude, ik ben pas vier uur aan het werk. Verder zitten er echt heel veel Nederlanders in het hotel: Mai kie is not wurkin, ken joe plies meek it owkee again? Je komt uit Nederland hè?! Ja, hoe weet je dat? Nou één keer raden..

Vandaag was mijn tweede dag en heb ik mijn eerste check-in zelf gedaan aan Amerikanen, echt heel erg leuk om te doen. Wat een veeleisende mensen zijn het zeg: Ik wil die kamer niet, die is op de eerste verdieping en dan heb ik lelijk uitzicht. Bij aankomst krijgen ze een welkomstcocktail, all-inclusive bandjes, handdoekenkaarten, sleutels en informatie over het hotel door ons gegeven aan de hand van een grote plattegrond op een bord.

Na mijn dag werken vandaag ging ik eten in comedores. Lekker tortillas, gegrild vlees en rijst, rijst all day every day. Toen kwam mijn buurman mij vergezellen aan tafel. En toen, begon ik keihard te lachen. Hij vroeg waarom, maar leg jij maar eens iemand uit in het Spaans dat zijn voedsel wat op zijn bord ligt eruit ziet als braaksel met snot. Dat gaat 'm dus niet worden, dus ik hield het gewoon chez moi.

Morgen begin ik om 12 uur en donderdag ben ik vrij wat ik dus niet wist, vrijdag hoef ik maar vier uurtjes te werken, ook lekker. Ik zeg: vamos a la playa! Who wants to join me?!