Cantar, trabajar y comprar

‘Kantar, trabagar y komprar’ ‘Zingen, werken en kopen’

Hola chicos y chicas!

Wederom tijd voor een verhaal, zelfs nu is er weer een hoop gebeurd waarvan ik jullie toch echt even op de hoogte moet brengen. Je raadt het namelijk noooooooooit… en voordat ik direct ga vertellen wat er is gebeurd, ga ik eerst even vertellen wat eraan vooraf ging, we houden de spanning erin natuurlijk.

Het is vandaag donderdag en ik liep na even gechat te hebben, met mijn lieve papa en mama, terug naar mijn eigen stekkie. Onderweg sprak een wat oudere Mexicaan uit de Poblado me aan. Zijn naam is Nilo en de rest kon ik niet verstaan, haha. Hij spreekt zo binnensmonds Spaans! Wat ik wel begreep was ‘la musica’, hele verhalen had hij erover en met een beetje body language begreep ik dat hij trompet speelde en muziekleraar was. Hij had het erover of ik vandaag tijd had voor ‘musica’. Tja, ik had vandaag eigenlijk niet zoveel te doen dus ik had wel tijd voor ‘musica’. Hij vroeg me naar mijn kamernummer, maar ik was niet zeker of ik die wel moest geven dus we zouden elkaar ontmoeten bij de bankjes vooraan naast de kantine. Met zijn muziekstandaard en een boek kwam hij eraan. Hij zette zijn muziekstandaard op en zijn boek sloeg hij open op pagina één. Met een houten dirigentenstokje in de aanslag konden we beginnen. Dit is het moment, ik ga het jullie nu vertellen, hou je vast: ik heb Spaanse zangles gehad! Giller toch?! We begonnnen bij les 1 en zouden vandaag één pagina doen, tot en met les 6 dus. Daar gingen we, met de juiste dirigentenhoudingen en de bekende ‘do re mi fa sol’ was les 1 zo voorbij. Tot en met les 6 waren het ‘do re mi fa sol’s’ op en af, ondersteboven, achterstevoren, binnenstebuiten en buitenstebinnen, met pauze’s van 2 of 4 noten: uno, dos, très, cuatro. Lachen, handen schudden en ‘bueno, bien, no es difícil, es facile‘ later, kreeg ik twee gekopieerde blaadjes mee. De rest is hij nu aan het overschrijven en komt hij straks brengen. Wordt vervolgd.

En wordt vervolgd, nog geen kwartier later komt meneer mijn kant op, hij heeft mijn kamer gevonden, om de andere blaadjes te brengen met de mededeling: dat wordt dan 150 pesos! HAHA, dacht het ook, mooi niet dus. ‘Si tu quieres un otro clase?’ ‘No, gracias’ Dat was één keer en nooit meer.

Het is nu vrijdag en vandaag moest ik om 9 uur bij meneer Rizo zijn. Primero dia a trabajar. Eerste dag at work. Niet dus, om 10 over 11 stond ik namelijk alweer buiten zijn kantoor. Nóg 3 vrije dagen, mij hoor je niet klagen hoor! Toen ik aankwam kreeg ik een knuffel en kus op mijn wang, wat overigens vrijwel iedereen hier doet. Daarna mocht ik doorlopen naar het kantoor waar ik eerst een uur tot anderhalf uur uitleg kreeg over hoe de programma’s werkten met betrekking tot de bezettingsgraad van het hotel, het aantal personeel dat werkzaam is onder contract, welke aanwezig zijn en hoeveel er per bezettingsgraad nodig zijn of met andere woorden hoeveel er de komende tijd ontslagen gaan worden. Allemaal in het Spaans, yo aprendo, ik leer! Toen kreeg ik de muis van de computer en mocht ik een beetje rondneuzen in het rooster en daarbij mogelijkheden van de stagiaires onderwijl meneer even weg moest. Daarna mocht ik kiezen wanneer ik wat wou doen, dat het zó gemakkelijk ging wist ik nou ook weer niet. Wat wil je als eerst doen? En hoelang? Ok. Wat wil je daarna doen? En hoelang? Enzovoorts.

Hier komt ‘ie dan, mijn pretpakket vanaf 16 augustus:

- 4 weken Recepcion Quetzal: het gedeelte waar voornamelijk Spaans gesproken dient te worden i.v.m. gasten rondom Mexico, Chili en nog meer van dat soort landen.
- 4 weken Restaurantes (Restaurant)
- 4 weken Bares (Bar)
- 4 weken Bodas (Weddingplanner!!)
- 4 weken Animacion (Animatie)

Ik kan maar één ding zeggen: let’s get this party started! En ook mijn party outfit, nu we het er toch over hebben, ligt al klaar. Het bestaat uit een kort paars/blauw rokje met daarop/in een witte blouse. Een paars sjaaltje met twee gele Iberostar sterren maakt het geheel af. Ik ben er klaar voor, maar eerst nog even genieten van mijn extra vrije dagen. Hier werk ik namelijk 6 dagen per week.

De cultuur is hier ook erg anders dan in Nederland, een voorbeeldje: als ik met de bus naar het hotel ga, gaan dames voor en daarna de heren. Als ik terugga vanaf het hotel naar de Poblado gaan ook weer dames voor en worden alle tassen streng gecontroleerd.

En, mijn Mexicaanse sim werkt niet in mijn Europese telefoon, dat betekende dus een nieuwe telefoon kopen. Op naar Telcel, die zonder electriciteit zat, vergeet het maar. Vandaag nog maar een keer terug dan. Door een man in een apenpakkie met een dikke knuppel niet in maar aan zijn broek werd voor mij de deur opengedaan. Op dat soort momenten zie ik toch echt duidelijk dat ik in Mexico ben, weer die cultuur. Bij ons staan ze bij The Phone House je namelijk niet zo op te wachten, van top tot teen word je geobserveerd en in de gaten gehouden. In mijn beste Spaans begreep ik de informatie waar ik om vroeg en el más barrato teléfono was duurder dan één die ik al eerder had gezien, LATER, ik heb er dus één gekocht bij de Oxxo (supermarkt), mucho goedkoper. Op mijn Nederlandse telefoon kan ik wel gewoon smsjes ontvangen, mucho goedkoper voor jullie, twee vliegen in één klap! Of muggen, want daar stikt het er hier van.

Maandag begin ik om 12u met werken evenals woensdag donderdag vrijdag zaterdag en zondag, dinsdag begin ik om 9u, heerlijke tijden, uit kunnen slapen en de avond ook vrij hebben, perfecto. Ik ben heel benieuwd wat mij te wachten staat!

Hasta el Lunes!